Pagina's

woensdag 24 april 2013

Lief Dagboek

Lief dagboek,
ik ben hier niet zo sterk in,
maar ik ben al dagen op zoek
naar de verwerking
van de pijn.
Ik begrijp nu ook hoe zeer
het kan doen om alleen te zijn
voor de eerste keer.

Lief dagboek,
het leek me allemaal zo stug.
Maar hoe ik ook jank en vloek,
ze komt niet terug
aan mijn zij.
Hoeveel ik ook heb gezeurd.
Het werd duidelijk toen ze zei:
‘’het is nu gebeurd.’’

Lief dagboek,
ik zit hier alleen op mijn kamer,
een beetje zielig huilend in de hoek.
Tijd gaat langzamer.
Vreugd verdwijnt
zolang deze pijn er zal blijven.
Nu zij niet meer voor me verschijnt
ga ik maar schrijven.

Stiekem Verliefd

Ik ben geen echte opvaller,
eerder rustig en verlegen.
Maar jij bent wel een knaller
en opgewekt, daarin tegen.

Je was al zo vrolijk en frivool
toen ik je voor het eerste zag
lopen bij ons op school.
Het mooiste aan jou is je lach.

Maar ook die lange haren
en die schittering in je ogen.
Ik zou uren naar je kunnen staren
en dat is niet eens gelogen.

Dat doe ik dan ook wel eens gauw.
Er zitten nog wel eens mensen voor,
maar dan kijk ik toch naar jou,
stiekem, tussen alle mensen door.

Omringt van lessen, p-taken en boeken
heb ik op school toch altijd het verlangen
om jou te gaan opzoeken
om een glimp van je op te vangen.

Vaak ben je gelukkig wel dichtbij.
Je bent een leuk meisje met een leuk gezichtje.
Als ik je zie dan word ik weer helemaal blij
en daarom voor jou dit gedichtje.

Als je weet dat ik jou bedoel
en je weet wie ik mag zijn.
En misschien begrijp je wat ik voel,
dan geef je mij hopelijk een sein.

maandag 22 april 2013

4x11

4x11= 44 ontwikkelingen.
Met elk gedicht zet ik stappen.
Sommige gedichten hevige belevingen
anderen zijn weer flauwe grappen.
Elk gedicht is een manier van expressie.
Voor mij is het een vorm
van een zelf-therapie sessie.
Eerst was er de stilte voor de storm
maar nu ben ik gaan knallen.
Daarom mag ik niet klagen.
Want waar ik eerst lang aan het vallen
was, word ik nu weer gedragen.
Ik wil je meenemen terug in de tijd,
dan gaan we samen sterren kijken.
Dan zie we al de droevigheid
van alle acteurs die nep blijken.

Lees je dit voor het eerst
dan zal dit wel wat gek wezen.
Maar voor de genialiteit die het beheerst
moet je eerst ook de rest gaan lezen.
Dan snap je wel de verwijzingen hier.
Dus neem lekker de tijd voor jezelf
en geniet met plezier
van 4x11.

Het Mocht Niet Zo Zijn

De familie dankt dat ik er ben
vandaag bij de begrafenis.
Vreemd dat iemand die ik niet ken,
ik nu toch zo ontzettend veel mis.

Je kist is gesloten en dicht.
Ik zie je op een foto naast de kist.
De restanten zijn geen gezicht.
Je lot al zo snel beslist.

Ik geef je foto een kleine zoen
en leg een roosje bij je neer.
Door dit gebaar te doen
bewijs ik jou mijn laatste eer.

We moeten ons erbij neerleggen
dat niemand dit had verwacht,
dat is ook wat de sprekers zeggen.
Hopelijk rust je nu zacht.

Daarna gaan we te voet.
We verlaten nu de kerk
en lopen in een lange stoet.
Nog steeds houd ik me sterk.

Stiekem laat ik een traan,
zichtbaar maar klein,
als ik je de grond in zie gaan.
Het mocht niet zo zijn...

woensdag 17 april 2013

Ware Liefde

Elke dag kom je bij mij.
Wat moest ik ook zonder jou?
Voor jou maak ik tijd vrij,
gewoon, omdat ik van je hou.

Je bent er voor mij altijd daar
in tijden van vreugde en tijden van pijn.
Je herkent bij mij ieder gebaar.
Je bent er voor problemen groot en klein.

Je weet altijd precies wat je moet zeggen.
Ieder woord die je zegt is er één die me raakt.
Je weet de vinger op de zere wond te leggen
alsof je hetzelfde allemaal hebt meegemaakt.

De gevoelens van ‘nee dank je’ naar ‘graag.’
De tempowisselingen van snel naar traag.
De betekenis van scherp naar vaag.
De tonen van hoog naar laag.

Zetten mij emoties het op een loop
en maak ik mezelf weer eens ziek,
dan geef jij me altijd weer hoop.
Ik kan geen dag meer zonder muziek.

dinsdag 16 april 2013

De Schommel (Herschreven Versie)

In de speeltuin mag ik graag spelen.
Mijn moeder die neemt me mee
en net als bij velen
zijn we met z’n twee.

Eerst ga ik van de glijbaan en op de wipwap,
maar nu zie ik de schommel helemaal vrij.
Snel zet ik het op een lopen en ik ga rap
zitten en de schommel is helemaal van mij.

Ik vraag of mam wil duwen en doe mijn ogen dicht.
Ze duwt me met het grootste plezier.
Ik voel me zo ontzettend licht
en ik verdwijn weg van het hier.

Dan is het de schijn die mij bedriegt.
Mijn gedachtes hebben mij bedrogen.
Ik ben helemaal geen vogel die vliegt
dus open ik weer mijn ogen.

Ik ben daar waar niemand bij me is.
Op een plek waar niks goeds mij lijkt gezind.
Ik lig koud en alleen in de duisternis
en ik ben niet langer meer dat kleine kind.

Mijn moeder ben ik inmiddels helaas kwijt.
Liggend op mijn kamertje tussen de rommel
is dat nu eenmaal de keiharde realiteit.
Maar nog vaak denk ik terug aan de schommel.


Origineel Gedicht

maandag 15 april 2013

Lach (Herschreven Versie)

Of ik me nu goed of slecht voel van binnen,
zonder mijn lach kan ik niets beginnen.
Mensen voor de gek houden is al jaren gelukt
door de simpele schijn die iedereen bedriegt.
Mijn lach is gewoon een vals product
dat iedereen met groot gemak voorliegt.

Ik tover een lach op mijn gezicht.
Mijn lippen, ze worden groot.
Mijn tanden, ze worden ontbloot.
Niemand vraagt zich af wat eracht ligt.

Ik houd door deze lach die ik aan mensen geef
de controle over het wereldje waarin ik leef.
Het is deze zelfde lach die toon ik altijd.
Het is deze zelfde lach die doet soms pijn.
Het is deze zelfde lach die wil ik nooit meer kwijt.
Het is deze zelfde lach waardoor ik mezelf kan zijn.

Ik tover een lach op mijn gezicht.
Mijn lippen, ze worden groot.
Mijn tanden, ze worden ontbloot.
Niemand vraagt zich af wat eracht ligt.

Mijn duivelse demonen zal ik wel verslaan.
Alle pijn en verdriet, ik kan het wel aan.
Maar als mijn vechtlust ooit verslijt,
je ziet dat mijn lach verdwijnt
en ik verlies deze eeuwige strijd.
Dan hoop ik dat jij voor me verschijnt!


Origineel Gedicht

Zwanen (Herschreven Versie)

Laatst bleef ik bij een herinnering staan.
Ik moest ineens denken aan wat je zei
bij het zien van een mooie witte zwaan.
Die woorden blijven mij altijd bij.

Je zei bij elke zwaan met groot plezier
een feit dat wij, mensen, niet kunnen beamen:
‘’Weet je, de zwaan is mijn moeders favoriete dier,
want zwanen die blijven voor altijd bij elkaar samen.’’

Maar nu ben ik zoekende naar een vrouw,
want je liet me alleen achter en in de steek.
Toendertijd was ik dan wel samen met jou,
maar wij hadden niets wat op zwanenliefde leek.

Je zei bij elke zwaan met groot plezier
een feit dat wij, mensen, niet kunnen beamen:
‘’Weet je, de zwaan is mijn moeders favoriete dier,
want zwanen die blijven voor altijd bij elkaar samen.’’

Mensen kunnen niet voor altijd samen zijn.
Wij willen graag veel verdriet en veel tranen.
We houden daarvoor teveel van de pijn.
Wij zijn mensen, helaas geen zwanen.

vrijdag 12 april 2013

Lege Woorden (Herschreven Versie)

Ze zeggen oude liefde roest niet.
Dat geldt ook voor liefde van toen
die nu nog binnenin me zit als oud verdriet.
De liefde die begon met die eerste zoen.
Met blozende wangetjes en rooie oortjes.
In mijn hart deed je een vuur opsteken
door al die mooie zoete woordjes
die uiteindelijk leeg te zijn gebleken.

Ik had het nog niet in de gaten
of het spel was over en je stopte ermee.
Ik werd helemaal alleen achtergelaten,
maar multiplayer kan niet zonder speler twee.

Gebroken, aangeslagen en voorgelogen,
omdat ik dacht dat je het menen zou.
Eenzaam, aangetast en bedrogen.
‘’Ik beloof dat ik voor altijd houden zal van jou.’’
De woorden steken nu in mijn hart.
Al die valse beloften, al die vuile woorden.
Het is de waarheid en die is nu hard
bezig om mijn dromen te vermoorden.

Dat oude verdriet
dat doet zoveel pijn,
dat roest nu niet
omdat je niet eerlijk kon zijn.
Want ik dacht dat je het menen zou:
‘’Ik beloof dat ik voor altijd houden zal van jou.’’


Origineel Gedicht

dinsdag 9 april 2013

Welkom In Het Huis Van God

Noem het een generatiekloof,
al die studenten
zonder geloof.
Je kunt het niet verzinnen
of één voor één
willen ze de kerk binnen.

Het lijkt wel een complot
om toetsen te maken
in het huis van God.
De meerkeuze onze doop.
Allemaal zijn we zoekend
naar een sprankje van hoop.

Welkom in het huis van God.
Komt u binnen,
de deur zit nooit op slot.

Onze allerlaatste zet
is de handen in elkaar
voor een schietgebed.
We overdenken onze zonden nog eenmaal.
Dan begint de leraar te prediken
en volgt er absolute stilte in de zaal.

Maar is het geen idee
om de volgende toetsen
te maken in een moskee.
Dat bedoel ik niet gemeen of stom,
maar het zijn van (mo)slim
klinkt altijd beter dan (christen)dom.

Welkom in het huis van God.
Komt u binnen,
de deur zit nooit op slot.

Speciaal Voor Jou

Een kort gedichtje
speciaal voor jou,
omdat ik van je hou.
Het maakt mij niks uit.
Een man of een vrouw
of de kleur van je huid.
Ik hou van jou
omdat je dit nu leest.
De mens is al zo druk
maar jij verdoet je tijd
aan mijn geschreven stuk.
Dus is deze speciaal voor jou!
Ik grijp deze kans snel
om te zeggen
dankjewel!

maandag 8 april 2013

Draag Mij

De rimpels op Uw handen
ze zijn al oud.
De warmte van Uw handen
nog zo vertrouwd.

Draag mij
zoals U mij droeg,
toen ik sliep,
van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg.

U was er altijd daar
en fluisterde zacht.
U was er altijd daar
midden in de nacht.

Spreek tegen mij
zoals U ook sprak,
toen ik sliep,
fluisterende woorden voor mijn gemak.

Steek Uw sterke armen uit
en red mij van de lange val.
Steek Uw sterke armen uit
opdat ik niet weer vallen zal.

Vang mij
en draagt U mij
zoals U mij ook droeg,
toen ik sliep,
van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg.

Stilte Voor De Storm

Je bent zo rustig.
Je bent zo stil.
We horen je nooit.
Je geeft geen gil.

Zeg ons wie je bent,
waar kom je toch vandaan?
Wil je ons niet horen
of kan je ons niet verstaan?

Ik ga door.
De stilte voor de storm,
ik leef ervoor.
Ik ga knallen!

Ik ben zo rustig.
Ik ben zo stil.
Ze horen me nooit.
Ik geef geen gil.

Ik ben gewoon mijzelf,
geboren uit mijn eigen verdriet.
Ik versta jullie wel,
maar ik antwoord jullie niet.

Ik ga door.
De stilte voor de storm,
ik leef ervoor.
Ik ga knallen!

maandag 1 april 2013

Sterren Kijken

Weet je nog dat we naar de sterren keken?
We lagen op een bankje tegen elkaar aan
en al die schitterende sterren leken
enkel en alleen voor ons te bestaan.

Onze vlam van liefde zou er altijd zijn,
zo hadden wij elkaar plechtig beloofd.
Toch werd deze vlam uiteindelijk erg klein
tot hij net als de sterren inmiddels is uitgedoofd.

Het gaat me niet om het wat en hoe,
dat laten we rusten in het verleden.
En het doet er niet meer aan toe.
Ik richt me weer op het heden.

Je maakt nieuwe herinneringen terwijl je oude vergeet
met iemand die leuker is gebleken.
Alleen vraag ik me soms wel eens af: Weet
je nog dat we samen naar de sterren keken?