Moedertjelief

Je bent overleden.

Naar het kerkhof
hebben we je gereden.
Iedereen in zijn nette klof.
Je zakte in de grond,
kreeg aarde over je heen.
Jij en alles waar je voor stond
in een kist voor altijd alleen.
Maar in de werkelijke realiteit
ben je nu dan eindelijk bevrijd.

Moedertjelief,
mijn lieve ma,
toen je stierf
liet je zoveel na.

Je was er niet,
toch altijd daar.
Wie het niet ziet
kijkt er niet naar.
Ik wou het niet weten
en keek niet naar je om.
Wou je toen stiekem vergeten
en nu voel ik mij stom.
Ik zei nooit die woorden die je wou horen.
Allemaal problemen die me nu nog storen.

Ik zou moeten worden behandelt
voor hoe ik jou heb mishandelt.
Dat klinkt misschien heftig en zwaar,
maar zo voelt het mam, echt waar.
Ik weet dat je me zou vergeven.
Maar hoor ik je het niet zeggen
dan kan ik daar niet mee leven.

Mama ik heb spijt
en kan niet terug in de tijd.
Maar scheld het me niet kwijt.
Ik wil dat ik lijd
tot in de eeuwigheid.
Want al doet het zeer.
Nu weet ik alleen maar meer
hoeveel ik wél van je hou.
Wie zou ik zijn zonder jou!?

Een Alom Bekend Gevoel

Een zwoele zomernacht

die ons samen bracht.
Jij keek naar mij,
ik keek naar jou,
op een zomernacht
die ik nooit vergeten zou.

Ik keek erdoor heen,
tussen alles en iedereen.
Iedereen was rood,
maar jij in het groen.
De mooiste nacht
eindigde met een zoen.

Door je zoen beland ik in de hemel.
Ik smelt door je lach
en verdwaal in je ogen.
Ik leef op jouw adem.
Dat is dat alom bekende gevoel.
Je weet wel wat ik bedoel.

Terug in het verleden,
zestig jaar geleden.
Ik ontmoette jou
en de tijd bleef staan.
Je had me beet
en liet me niet meer gaan.

Ik zit, kijk en ik staar
in een leeg huis zonder haar.
Inmiddels overleden.
Ik kijk naar je lege stoel.
Als ik aan je denk krijg ik
nog steeds dat alom bekende gevoel.

Door je zoen beland ik in de hemel.
Ik smelt door je lach
en verdwaal in je ogen.
Ik leef op jouw adem.
Dat is dat alom bekende gevoel.
Je weet wel wat ik bedoel.

Achttien Hoog

De onderbuurman zei nog:
“De man van achttien hoog,
hoe doet hij dat toch
nadat z’n vrouw hem bedroog?”

Hij voelde zich een dwaas
toen hij het zag.
Zijn vrouw die met zijn baas
samen in bed lag.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem hoor je niet klagen.

Ze keken op, erg verbaasd.
De baas liep weg van schrik,
een beetje te gehaast,
naar buiten in z’n blote pik.

“Maar... Ik... Jij...”
Was alles wat ze zei.
“Uit het huis met jou.”
Zei hij kalm tegen zijn vrouw.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem hoor je niet klagen.

Later de baas aan de telefoon:
“Er is niet aan te ontkomen,
zo kan het niet gewoon.
Je hoeft morgen niet op het werk te komen.”

Hij heeft nu besloten
en sluit zijn ogen.
Zijn leven is naar de kloten.
Hij ziet nog de vrouw die hem heeft bedrogen.

Wat een uitzicht!
Hij haalt diep adem, door elke long.
Een traan rolt over zijn gezicht
en hij maakt de sprong.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem zul je nooit meer horen klagen.

Meerkeuze

Dit is geen pret.
Wat een stress.
Had ik maar opgelet
in de les.
Nu maar mijn verstand oppoetsen
en misschien komt er wat opdagen.
Hopelijk kan ik de toetsen
alsnog gaan slagen.

Is het A?
Opties om uit te kiezen.
Of misschien B?
Antwoorden om over te kniezen.
Wat dacht je van C?
Alles lijkt zoveel op elkaar.
Misschien is het ook wel D?
Slechts één antwoord is waar.

Veertig vragen,
veertig keer gokken.
Veertig plagen,
voor een held op sokken.
Straks toch kennis zoeken.
Goed gaan leren
met een dikke stapel boeken.
Lekker studeren!

Is het A?
Opties om uit te kiezen.
Of misschien B?
Antwoorden om over te kniezen.
Wat dacht je van C?
Alles lijkt zoveel op elkaar.
Misschien is het ook wel D?
Slechts één antwoord is waar.

Files

's Ochtends kom ik van bed.
Ik krijg op de TV,
die ik net heb aangezet,
alles van de files mee.

Mensen hebben snel ontbeten
en stappen vlug in de auto
alsof ze achterna worden gezeten.
Dat is ook wel een beetje zo.

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het komt door tijd,
dat is het probleem.
Daarom is er niemand die rijd.
Want tijd heeft geen één.

Haasten om te haasten,
dat is nu het kenmerk.
Vergeet jezelf en je naasten.
Kom op tijd voor je werk.

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het is de klok die slaat.
Ik moet snel weg
anders kom ik te laat.
Nu sta ik stil op de snelweg.

Files van noord tot zuid.
Terwijl weer een deadline sluit
komt niemand vooruit.
Wat maakt het toch uit?

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het komt door tijd,
dat is het probleem
waardoor ik niet rijd.
Want tijd heeft geen één.

Lekker Eten

Hard gewerkt al een machine.

Dat verdient een beloning,
dus naar de kantine.
Een lekkere salade als bekroning.

Natuurlijk loop ik met je mee,
gezellig met z’n twee,
naar benee
tree voor tree.

De salade lijkt niet lekker.
Eigenlijk zelfs goor
en dat is balen als een stekker,
dus lopen we door.

Nu een nieuwe keuze maken
en de oude vergeten.
Zie al die lekkere smaken
en het heerlijke eten.

Het wordt vandaag geen kroket
en de broodjes zijn ook een nee.
Je hebt je zinnen al gezet
op een lekkere kaassoufflé.

Gezellig met z’n twee
naar boven vanaf benee,
tree voor tree
met een kaassoufflé.

Maar Niet Heus

Ik ben een reus.
Maar niet heus.
Loop onder iedereen door.
Ik ben maar klein
en zorg dat ik niemand stoor.
Dat vind ik fijn.

Ik ben altijd serieus.
Maar niet heus.
Ik maak altijd grappen.
Dat is mijn streven
om meer te snappen
van dit leven.

Ik maak de keus.
Maar niet heus.
Ik laat anderen bepalen.
Ze leiden mijn leven.
Dan kan ik er meer uithalen
en ze meer liefde geven.

Ik ben een kneus.
Maar niet heus.
Ik ben wel slim.
Terwijl ik de sociale trap
druk beklim.
Ook al is die wankel en slap.

Ik heb een bloedneus.
Maar niet heus.
Ik doe alsof hij bloed,
dan krijg ik aandacht.
Dat voelt goed,
als iemand naar me lacht.

Stoptrein

De stoptrein tuft maar door,

van station naar station,
rustig over het spoor.
En niemand die geeft erom.

Ze was nog maar jong,
een jaar of negentien.
Ze beet op haar tong.
Ze had al zoveel gezien.

Weer een station gehad.
Mensen stapten uit en in.
Onderweg naar de grote stad,
vermoedt niemand een ding.

Op school werd ze gepest,
haar ouders net gescheiden
en in de liefde ging het niet best.
Ze wil niet meer lijden.

Nog geen enkele onenigheid,
alles gaat rustig zijn gang.
De stoptrein is nog keurig op tijd
en de reis duurt niet meer lang.

Het was een zonnige middag,
ik liep over het plein.
Toen ik jou daar zag,
riep ik nog ‘’Stop! Trein!’’
Het mocht niet zo zijn...

Meisje Met De Staart

Mooi meisje met de staart,

zie je mij niet die naar je staart?
Stiekem kijk ik. Ik gluur
naar je haren tot in je nek
en jouw prachtige postuur.
Je maakt me helemaal gek.

Mooi meisje met de staart,
niemand die jouw schoonheid evenaart.
Ik zie je wel snel lopen
met het plezier van een kind.
Mijn mond valt ervan open,
terwijl je haren wapperen in de wind.

Mooi meisje met de staart,
weet dat mijn liefde voor jou niet bedaart.
Je bent zo elegant en gracieus.
Mocht ik je maar berijden.
Schoonheid tot in het puntje van je neus.
Wat wil ik graag mijn leven aan jou wijden.

Mooi meisje met de staart,
zie je mij niet die naar je staart?
Plots zie je me wel staan
en maak je een boel herrie.
Ik wou geen angst bij je inslaan.
Je bent ook zo’n mooie merrie!

Halte Bij De Rotonde

Als de bus weer langs rijdt

bij jouw halte bij de rotonde,
ga ik even terug in de tijd
denkend wat is het toch zonde.

We keken naar de koetjes die graasden
en naar de hond die speelde.
We zaten op de trekker te haasten
terwijl de zon op ons streelde.
We moesten wel tempo maken
want er was weinig tijd.
Het werk moest nog klaar raken.
Toch hadden we een eeuwigheid.

Als de bus weer langs rijdt
bij jouw halte bij de rotonde,
ga ik even terug in de tijd
denkend wat is het toch zonde.

Niks was gezelliger dan met z’n twee
op de trekker lekker praten,
of we zongen met de radio mee.
Vanuit de kar hoorden we de schapen blaten.
Na het vervoeren waren we nog niet klaar.
De agenda was weer eens een volgepropte.
Maar deze dagen met elkaar,
dan leek het alsof de tijd even stopte.

Als de bus weer langs rijdt
bij jouw halte bij de rotonde,
ga ik even terug in de tijd

denkend wat is het toch zonde.

Dit drukke leventje paste nog niet bij mij,
maar ik vond het hartstikke geweldig.
En met jou dan aan mijn zij,
wou ik dat wel een jaar of tig.
Ik zeg dag tegen de schapen en koeien.
Ik zeg dag tegen de trekkers en machines.
Al die drukte kan me niks meer boeien.
Nooit meer hetzelfde plezier in de cabines.

Buschauffeur doe mij een plezier,
ik voel me niet fijn,
haal me weg van hier.
Buschauffeur maak mij blij,
het doet nog pijn,
rij deze halte snel voorbij.

Als de bus weer langs rijdt
bij jouw halte bij de rotonde,
ga ik even terug in de tijd
voor slechts een seconde.

Vrij Dom

Het klinkt misschien erg stom

Maar ik voel mij ‘vrij’ dom
Je moet weten
Ik heb nooit beter in m’n vel gezeten
Van anderen trek ik mij niks aan
Conflicten laat ik aan mij voorbij gaan
Mijn mond is vaker open
Ik zet het niet meer op een lopen
Want ik durf veel meer
En niemand doet mij nog zeer
Het klinkt misschien erg stom

Maar ik voel mij ‘vrij’ dom
Op zijn Engels nog wel te verstaan
Dan snap je wel waar ik heen wil gaan
Dan snap je dit maakt mij blij
Want ‘free’ is Engels voor ‘vrij’
Het klinkt misschien niet meer zo stom
Maar ik voel mij ‘Free’-dom

7 Jaar Geleden

Als de dag van gister, 7 jaar geleden
Zo ver terug in het verleden
Zo ver, het lijkt wel het heden
Alsof we alles nog eens over deden

Vrolijk en frivool
Fietsten we uit school
We lachten en schaterden
Terwijl we de Turfloane naderden
Je keek wel uit
Oversteken was je besluit
Maar in die ene seconde, nipt
Was je net die auto ontglipt
Vanuit jouw zicht net achter een boom
Een nachtmerrie werd deze droom
Alles ging zo rap
Maar ik zag alles, ook de klap
Machteloos keek ik voor me uit
Ik hoorde elk geluid
Zag je korte vlucht
Door de lucht
Met een klap kwam je weer neer
Hulp toeschietende mensen kwamen steeds meer
Maar dat mocht allemaal niet meer baten
We moesten je toch gaan laten
Je levensdoel was, helaas voor ons, al voldaan
Dus ging je verder naar een beter bestaan!

Als de dag van gister, 7 jaar geleden
Zo ver terug in het verleden
Zo ver, het lijkt wel het heden
Alsof we alles nog eens over deden

In mijn dromen sleur ik je van je fiets
In mijn herinneringen veranderd er niets
Werden dromen maar waar
Dan waren de herinneringen niet zo naar
Dan voelde ik me vandaag niet zo raar
Dan voelt het leven soms niet zo zwaar

Ik denk nog vaak terug aan ons twee
Tsjonge jonge... is het alweer 7 jaar gelee?

Rust zacht Lammert! Je zult nooit worden vergeten!

Een Wrede Grap

Soms denk ik dat ik niks meer snap
Het leven lijkt wel een wrede grap
En wat je ook doet of hoe
Je bent altijd de clou
Lachen kan je niet
Alleen degene die het aanziet
Met welk streven
Maakte God dit leven
Waarom dit leven zo lang gemaakt
Voor iemand die niet in de hemel geraakt
Is het leven al de hel
Want zo voelt het soms wel
Soms is het allemaal zo hard
Soms word je door iedereen getart
Soms gaat alles toch zo rap
Dan lijkt het leven wel een wrede grap

Ach, het is vast maar een test
En ik doe gewoon mijn best
Ik heb dan toch niks te klagen
Als ik met een lach word begraven
Want wie het laatste lacht...
Die rust het meest zacht
En dan denk ik dat ik snap
Het leven is slechts een wrede grap

Lege Woorden

Ze zeggen oude liefde roest niet
Dat geldt zeker ook voor oud verdriet
Maar is de verdriet niet de liefde van toen
Die ooit is begonnen met die eerste zoen
Met blozende wangetjes en rooie oortjes
Je sprak me toe met mooie woordjes
Die in mijn hart een vuur deed opsteken
Woorden die later leeg te zijn gebleken
Het spel was over, je stopte ermee
De multiplayer kon niet door zonder speler twee
Ik werd alleen achtergelaten
Zwervend door de lege straten
Gebroken, aangeslagen en voorgelogen
Eenzaam, aangetast en bedrogen
Ik dacht dat je het menen zou:
''Ik beloof dat ik voor altijd zal houden van jou''
Valse beloften, vuile woorden
Die nu langzaam mijn dromen vermoorden
De waarheid is nu hard
De woorden steken in mijn hart
Voor altijd doen ze pijn
Omdat jij niet eerlijk kon zijn

Ze zeggen oude liefde roest niet
Dat geldt zeker ook voor oud verdriet
Want ik dacht dat je het menen zou:
''Ik beloof dat ik voor altijd zal houden van jou''

Zwanen

Laatst was ik op m'n fiets weg gegaan
Onderweg zag ik een zwaan
Ik moest denken aan wat je altijd zei
Die woorden blijven me altijd bij
Bij elke zwaan zei je met het grootste plezier
''Wist je, de zwaan is mijn moeders favoriete dier
Want zwanen die blijven voor altijd samen.''
Iets wat wij als mensen niet kunnen beamen
Want toen had ik jou
Maar nu zoek ik een andere vrouw
Zonder enig gezeur of gepreek
Liet je me in de steek
Mensen kunnen niet voor altijd  samen zijn
Daarvoor houden we teveel van pijn
Wij willen graag veel verdriet en veel tranen
Wij zijn mensen, helaas geen zwanen

Hersenspoeling

We maken allemaal ons debuut
In het lelijkste instituut
Een krachtig symbool
We noemen het ook wel school
Een plaats waar je verplicht heen moet
En je fouten worden beboet
Ervaringen in de praktijk
Lijken vaak onbelangrijk
Zolang je maar de kennis weet
En dat niet meer vergeet
Het lijkt wel de bedoeling
Tot een heuse hersenspoeling
Met de strikte discipline die je aanleert
Doe je tenminste niks verkeerd
Want dan zetten ze je vrij
In de maatschappij
Ben je geprogrammeerd tot sociaal acceptabel
Dat is toch abominabel

Levensvragen

Wie ben ik…

...Om te zeggen oorlog is verkeerd?
...Om te oordelen wie het land het beste regeert?
...Om te zeggen wat je doen moet?
...Om te bepalen wat is kwaad en wat is goed?
...Om te zeggen doe het nou zo?
...Om de spotlights te stelen van een ander zijn show?
...Om je op je fouten te wijzen?
...Om iemand de hemel in te prijzen?
...Om te klagen over vrouwen?
...Om niet te gaan trouwen?
...Om mensen te vertrouwen?
...Om een toekomst op te bouwen?
...Om voor mijn rechten op te komen?
...Om te durven dromen?
...Om mijn eigen mening te vormen?
...Om mij te houden aan jouw normen?
...Om andermans geloof te bekritiseren?
...Om me niet te bekeren?
...Om je advies te geven?
...Om mij te bemoeien met het leven?
...Om mezelf eens te belonen?
...Om mijn ware ik te tonen?

Identiteit

Heb je enig idee
Van jou ID
Dan bedoel ik niet je kaart
Maar waar jij voor staat
Wat wil je allemaal aanvaarden
Wat zijn jou normen en waarden
Ben jij nog wel jij
In deze maatschappij?
Waarschijnlijk drijf jij ook mee
In de stroming van de sociale zee
‘’Ervoor zorgen dat ik niemand stoor
Kunnen mijn kleren er nog wel mee door?
Zit mijn haar nog wel goed?
Wat is de juiste manier als ik iemand groet?’’
Maak jezelf eens kenbaar
Toon je ware ik in het openbaar
Voer niet langer de strijd
Met je ware identiteit