Pagina's

donderdag 6 augustus 2015

Vergetelheid

Soms duurt het jaren, soms slechts weken,
maar naarmate de tijd is verstreken
lijkt alles je steeds meer tegen te spreken.
Achter elke zekerheid zet je een vraagteken.

Voordat morgen gister is ben ik vandaag vergeten.
Ik weet niet meer wat ik nog zou willen weten.
Ik weet niet eens meer hoe mijn kinderen heten,
alhoewel het soms lijkt of ze mij zijn vergeten.

Elke avond ga ik naar bed en zing:
''Herinnering, mijn liefste herinnering
word in het duister alsjeblieft geen iets.
Verdwijn vannacht niet in het eeuwige niets.''

Soms wil ik huilen maar weet niet hoe.
En het lijkt ook een heel gedoe
want uiteindelijk doet het er niet toe,
omdat ik toch alles vergeet wat ik doe.

Je kan jezelf als eenzaam beschouwen
als je je eigen gedachten niet kan vertrouwen.
En elke dag begin ik opnieuw met het rouwen,
want ik heb niets meer om verder op te bouwen.

Elke avond ga ik naar bed en zing:
''Herinnering, mijn liefste herinnering
word in het duister alsjeblieft geen iets.
Verdwijn vannacht niet in het eeuwige niets.''

Geen opmerkingen:

Een reactie posten